Վերջ…..Ամեն ինչ արդեն անցյալ է: Ամեն ինչ ետևում է: Բայց մեն ինչ ԱՊԱԳԱՅՈՒՄ է: Չեմ կարեղանում մտածել, թե ինչ գրեմ, ուղակի չեմ կարողանոմ ուրախությամբ մտածել, որ վերջացավ: Ինձ գրելու ուժ տվեց հենց այս հոդվածը: Բայց ահա. եթե հավատամ Սոֆիային սա ՍԿԻԶԲ է և ոչ վերջ:
Լավ, որ հետաքրքիր լինի մի փոքր պատմեմ ինչ արեցի այսօր: Առավոտից մինչ ուշ երեկո նրանց հետ էի` թուրքերի: Երբևիցե տեսածս ամենալավ թուրքերն էին: Ափսոս հիմա իմ հետ չեն: Գնացինք Ծիծեռնակաբերդ: Մեծ ցավով ու հառաչանքով թնդունեցին ճշմարտությունը: Նույնիսկ նրանք չէին կարողանում հավատալ,թե ինչպես մարդը աներ այդպիսի բան…. Պատմում էին, որ դպրոցում ամեն դասատու մի բան է ասում: Մեկը օրինակ ասում է, որ համաճարակ է եղել, մյուսը` իրենք չեն եղել, և նման հիմարություններ: “Ինչ լավ է, որ իմացանք ճշմարտությունը”, – ասեց Գիզեմը ու գլուխը կախեց. “Ու այսքանից հետո այս հայ երեխները մեզ ընկերոջ պես են ընդունում”:
Ամբողջ օրը միասին էինք: Պատմեմ վերջում ինչ եղավ…..
Փակման արարողությունն էինք նայում: Հանկարծ տեսանք, որ մեր թուրք ընկերները չկան: Շտապեցի զանգել Արևին, ով միշտ նրանց հետ էր: Ասեց, որ 5 րոպեից գնում են և որ այդ ժամանակ հյուրանեցում էին: Մի քանի վարկյանում վազելով հասնաք նրանց ու…….բոլորս միմյանց գրկում էինք: Շատ ենք կարոտելու……և պատճառ ունենք ՍԿԻԶԲ ասելու: BYE..
Վերջ ՍԿԻԶԲ
ayo! verjacav 5 or@, bajc unenq der skzib, vor@ heto ktesnenq!!! unenq hajord tarin, vori @Ntacqum el dzerq kberenq nor @Nkerner, ukhandipenq hneri het!!!))
http://dprocakan.wordpress.com/2011/10/29/film-festival/ Իսկ Ռոբերստը Դպրոցական բլոգում նույնպես գրել է փառատոնի մասին